Je winkelwagen is momenteel leeg!
Kleaster-klank 9, 2021
·
/
RSS Feed
Informatie
Tekst: While Mary was watching (Alison Robertson) in: Church Hymnary (Cantebury Press 2005, nr. 383). De Nederlandse en Friese vertalingen zijn te vinden in Liedboek 2013 en Lieteboek 2015, nr. 583.
Bijbellezing: Matteüs 26: 6-13
Muziek: Pergolesi, Stabat Mater dolorosa · Philippe Jaroussky · Julia Lezhneva
Kleasterochtend woensdag 31 maart 2021
We zijn vandaag aangekomen bij de laatste van de zeven werken van barmhartigheid, ‘de doden begraven’. Het is de woensdag in de Stille Week van 2021, de week voor Pasen en daarmee ook de week dat we gedenken dat Jezus sterft en wordt begraven.
De doden begraven. Dit zevende werk van barmhartigheid staat niet in de Bijbel maar is later toegevoegd. Om precies te zijn door paus Innocentius III in 1207, iets meer fan 800 jaar geleden. De dood was toen aan de orde van de dag. Het kindersterftecijfer was hoog, de levensverwachting laag. Met name door de vele oorlogen en pandemieën waren er veel sterfgevallen. Het was ook risicovol om met doden om te gaan die door een besmettelijke ziekte zoals bv. de pest waren overleden.
En toch vond men het een werk van barmhartigheid om de doden te begraven en om het lichaam te verzorgen. Want ons lichaam is belangrijk. Wij zijn ons lichaam. We eten, drinken en slapen. We bewegen en liggen languit. We kijken, horen, ruiken, voelen en spreken. We verzorgen ons lichaam en koesteren het lichaam van onze geliefden. Ons lichaam draagt ons leven. Wanneer we ziek is alles zó anders.
En daarom is er ook zorg voor het lichaam bij het sterven. De vrouw in het Bijbelverhaal voor vandaag (Matteüs 26, 6-13) verzorgt Jezus lichaam met zalf. Jezus zegt over haar:
‘Zij heeft mij goed gedaan. Door die olie over mij uit te gieten, heeft ze mijn lichaam voorbereid op het graf.
In het gedicht aan het begin van de kleaster-klank van vandaag gaat over de pijn van Maria, dat ze Jezus’ lichaam niet kan vasthouden, niet kan verzorgen wanneer hij aan het kruis hangt. En hoe troostrijk is het wanneer we in de evangeliën horen dat Jezus toch wordt begraven, dat zijn lichaam gezalfd wordt. En ze wikkelden hem in doeken. Om tenslotte goed verzorgd in een nieuw graf gelegd te worden.
De doden begraven. Twee vragen ter bezinning voor jezelf. In de huidige tijd van corona kunnen we niet meer met veel mensen naar een begrafenis of crematie. Het afscheid is in kleine kring. We begraven de doden niet meer massaal. Wat doet dit met afscheid-nemen? Vind je het een verlies of misschien juist wel beter?
En een vraag meer over je eigen sterven. Hoe wil jij dat jouw lichaam verzorgd wordt wanneer je sterft en door wie? En waar wil je begraven of verstrooid worden?
Geef een reactie