Het doet ons verdriet dat we na meer dan 7 jaar voorlopig geen kleaster-ochtenden kunnen houden. Maar we proberen elke week een tekst met een vraag aan te bieden op de woensdagochtend. Ter overweging thuis of tijdens een kuier. Voor woensdag 8 april:
Bijbeltekst uit Johannes 12 , 1-3
Zes dagen voor Pesach ging Jezus naar Betanië, naar Lazarus die hij uit de dood had opgewekt. Daar hield men ter ere van hem een maaltijd; Marta bediende, en Lazarus was een van de mensen die met hem aanlagen. Maria nam een kruikje kostbare, zuivere nardusolie, zalfde de voeten van Jezus en droogde ze af met haar haar. De geur van de olie trok door het hele huis.
Als vraag ter bezinning: ‘We kunnen veel mensen tijdelijk niet verzorgen en aanraken. Wie zou jij graag zalven, willen verzorgen?’ En op welke manier kun je deze persoon nu misschien wel nabij zijn?’
Mijn vader. Hij is dood weliswaar, maar dat was Lazarus ook.
Mijn vader hoeft ook niet pers sé opgewekt te worden.
(Dat kan ik gemakkelijk zeggen, want daar geloof ik niet in.)
Nee, omgekeerd.
Even naar hém toe, zijn voeten zalven, en dan weer terug.
Maar dat zit er niet in.
Niet in deze beeldvorming, niet in dit taalgebruik.
Wél in mijn hart en ziel. Af en toe.