Nijkleaster

NieuwsStypje ús / Steun ons

Kleasterkuier (20 mei 2020)

Gepubliceerd op // Reageer

Hemelvaart. Morgen is het Hemelvaartsdag, misschien wel het meest onbegrepen feest van de christelijke kalender. Veertig dagen na de opstanding verdween Jezus van het toneel. Hij werd voor de ogen van zijn vrienden opgenomen in een wolk zodat ze hem niet meer zagen (Handelingen 1, 9). Iemands vertrek vieren met een jaarlijkse feestdag is eigenlijk best vreemd.

Hemelvaartsdag heeft te maken met achterblijven, achtergelaten worden. Tegelijk kun je ook zeggen dat Jezus ruimte maakt. Hij heeft zijn missie vervuld, het is nu aan ons. Leo Feijen schrijft in het boekje ‘Met zonder Jezus. Over Hemelvaart’ het volgende:

Je gaat hemelvaart beter begrijpen als je ouder wordt. Dan heb je wat meer meegemaakt: je hebt verdriet gehad, bent onrechtvaardig behandeld, bedrogen misschien, alleen gelaten… Net zoals de leerlingen bij de Hemelvaart van  Jezus. Ze moesten het voor hun gevoel toen helemaal alleen doen. Het ultieme van Hemelvaart is voor mij dat je alleen wordt gelaten maar ontdekt dat je niet aan je lot wordt overgelaten. Jezus is niet meer onder ons maar we staan er toch niet alleen voor.’

Zou je bij de bezinning op woensdag, misschien tijdens een kuier, willen nadenken over wat dit voor jou betekent? Wat voel jij bij achterblijven, loslaten, ruimte krijgen?

Kleasterkuier ( 6 mei 2020)

Gepubliceerd op // 3 Reacties

4 en 5 mei, Dodenherdenking en Bevrijdingsdag, zijn achter de rug. Er valt veel te zeggen en te denken over de toespraken van Aron Grunberg en Koning Willen Alexander tijdens de 4-mei herdenking. Beiden wijzen op het feit dat wij andere (groepen) mensen snel kunnen stigmatiseren, in een hoek zetten en buitensluiten. En dat we vaak niet moedig genoeg zijn om ons daartegen uit te spreken en te verzetten.

De monnik Thomas Merton had op 18 maart 1958 een bevrijdende ervaring, alsof hij ontwaakte uit een droom van afgescheidenheid:

In Louisville, op de hoek van Fourth en Walnut Street, midden in het winkelcentrum werd ik ineens overweldigd door het besef dat ik van al die mensen hield, dat zij bij mij hoorden en ik bij hen, dat wij geen vreemden voor elkaar konden zijn, ook al kenden wij elkaar niet. Het was alsof ik ontwaakte uit een droom van afgescheidenheid, van valse zelf-afzondering in een aparte wereld, de wereld van verzaking en vermeende heiligheid. De hele illusie van een afgezonderd, heilig bestaan is een droom.

Dat gevoel bevrijd te zijn van een denkbeeldig verschil was voor mij zo’n opluchting en zo’n vreugde, dat ik bijna hardop moest lachen. En mijn vreugde kan misschien het best worden weergegeven met deze woorden: ‘God zij dank, God zij dank dat ik net zo ben als andere mensen, ik ben gewoon maar een mens tussen andere mensen. Er bestaan geen vreemden.’

Als vraag ter bezinning voor vandaag: Kun je je een eigen ervaring herinneren van bevrijding, van verbondenheid met alles en iedereen?

Bezinning kleasterkuier (29 april 2020)

Gepubliceerd op // 3 Reacties

‘Ga terug naar je cel en je cel zal je alles leren.’

Uit de de 4e eeuw na Christus zijn korte verhaaltjes overgeleverd over de mensen die als kluizenaar in de woestijn gingen wonen om hun leven aan God te wijden. Dit verhaaltje gaat over zo’n kluizenaar. Hij worstelt ergens mee en gaat naar de oude, wijze abt Mozes om advies.

Een broeder kwam bij abt Mozes en vroeg van hem een woord. De grijsaard zei hem: ‘Ga terug naar je cel en je cel zal je alles leren.’

Dat was vast geen gemakkelijke raad voor die broeder. Hij wordt teruggestuurd naar zijn cel, zijn eigen huisje. Maar daar, tussen vier muren, kan hij zichzelf en zijn eigen onrust niet ontvluchten.

Wij zitten dan wel niet in een kloostercel, maar zijn meer dan anders gebonden aan huis. Een vraag om over te mijmeren, thuis of als je een luchtje schept: wat leert het vele thuis-zijn jou?

Kleasterkuier (22 april 2020)

Gepubliceerd op // 2 Reacties

He Qi, Opstanding

In deze periode na Pasen wordt het Bijbelverhaal gelezen uit Johannes 21, 1-14. Het gaat over de vrienden van Jezus, die na zijn dood zich teleurgesteld weer wijden aan hun oude leven: vissen. Maar ondanks al hun inspanningen levert het geen vangst op. Het leven wordt beschreven als een tekort.  Die nacht moeten ze hun (levens)netten over een andere boeg gooien. De volgende ochtend staat er iemand, het blijkt Jezus te zijn,  op de wal.  Hij staat bij een houtskoolvuur met brood en vis. En hij vraagt of ze van de vis willen halen die ze gevangen hebben. Dan zegt hij: ‘Kom en eet.’

Wie weet maak je vandaag je eigen kleaster-kuier? Of mijmer je liever thuis of in de tuin? Bij dit Bijbelgedeelte schilderde de Chinese kunstenaar He Qi het bijgevoegde schilderij. Ter bezinning vandaag: ‘Wat zie je in het schilderij? Waar blijft je aandacht bij hangen? Op welke manier gaat het in dit verhaal en dit schilderij over jou?’

Kleasterkuier, 15 april

Gepubliceerd op // Reageer

Kleasterkuier 15 april 2020. Twee in donker gehulde mensen zijn op weg. Een derde voegt zich bij hen en weet met zijn woorden hun hart te raken. Pas later, als deze vreemdeling met hen het brood deelt, herkennen ze in hem Christus, de Opgestane.

Dit verhaal van de Emmaüsgangers staat model voor wat tijdens een kleasterkuier kan gebeuren. We lopen samen op, spreken van hart tot hart en soms worden ineens onze ogen geopend voor wat naar het leven leidt.

Een vraag om over te mijmeren of in gesprek te gaan: waar om je heen herken jij ‘opstanding’? Het schilderij ‘de Emmaüsgangers’ is van Janet Brooks-Gerloff en hangt in een klooster in Kornelimünster (Duitsland).

Wie zou jij willen zalven?

Gepubliceerd op // 1 Reactie

Het doet ons verdriet dat we na meer dan 7 jaar voorlopig geen kleaster-ochtenden kunnen houden. Maar we proberen elke week een tekst met een vraag aan te bieden op de woensdagochtend. Ter overweging thuis of tijdens een kuier. Voor woensdag 8 april:

Bijbeltekst uit Johannes 12 , 1-3

Zes dagen voor ​Pesach​ ging ​Jezus​ naar Betanië, naar ​Lazarus​ die hij uit de dood had opgewekt. Daar hield men ter ere van hem een maaltijd; ​Marta​ bediende, en ​Lazarus​ was een van de mensen die met hem ​aanlagen. Maria​ nam een ​kruikje​ kostbare, zuivere ​nardusolie, zalfde de voeten van ​Jezus​ en droogde ze af met haar haar. De geur van de olie trok door het hele huis.

Als vraag ter bezinning: ‘We kunnen veel mensen tijdelijk niet verzorgen en aanraken. Wie zou jij graag zalven, willen verzorgen?’ En op welke manier kun je deze persoon nu misschien wel nabij zijn?’