In deze tijd van corona doet Marian Nijland iedere maandag een suggestie voor een moment van aandacht.

Kun je je een eigen ervaring herinneren van bevrijding, van verbondenheid met alles en iedereen? Naar aanleiding van bovenstaande vraag voor de kleaster-kuier afgelopen woensdag kwamen er twee ervaringen van mijzelf in me op. Ervaringen van aandacht schenken aan je innerlijk.

Voordat ik naar Friesland verhuisde voor de liefde, woonde ik een aantal jaren op het platteland in de Achterhoek. Alleen, in het huis van mijn grootouders, die hier vroeger een boerderij hadden. Aan de rand van het bos, keek ik uit op weilanden en een paar huizen. In het begin was ik bang wanneer het donker was.  

In die tijd startte een buurvrouw een Mindfulness training. Na een fijne avond mediteren in kleine groep liep ik in het donker naar huis. Normaal liep ik dan gespannen, oplettend door het bos. Die avond was ik helder, aanwezig. Ik voelde hoe ik contact kon maken met vertrouwen. Ik kon me verbinden met alle fijne mensen die hier wonen. Ik genoot van het donker, de stilte, van de ervaring.

Een andere ervaring was ook in die tijd, wonende op het platteland. Ik wandelde daar meerdere keren per dag, en een van mijn rondjes was door een prachtig oud bos. Ik had ook een favoriet plekje in dit bos: een beukenboom met wijde takken. Ik leunde er weleens een tijdje tegenaan. Op een middag, de zon scheen door de bomen, de beukentakken wiegden zachtjes op de wind, voelde ik me zo verbonden met het bos. Met de bomen, de aarde, de zon, ik voelde me onderdeel van een groter geheel.