Informatie
Tekst: Cees Buisman, Friesch Dagblad van zaterdag 27 februari 2021 en Cees Buisman, De mens is geen plaag. Over het gevaar van een onttoverde wereld (Bornmeer, 2018)
Bijbellezing: Psalm 42 (Fryske Bibel en NBV)
Muziek: Wishful Singing, Kyrie & Tropus Kyrie Fons Bonitatis
Beste mensen, een paar woorden ter bezinning uitlopend op een vraag zoals we dat gewend zjin bij Nijkleaster. We proberen de woorden te verstaan, te proeven voor ons eigen leven. Deze week bij de woorden van Psalm 42.
Zoals een hinde smacht naar stromend water, sa’t in ree longeret om wetter, zo kunnen wij verlangen naar het goede leven: liefde, verbinding, vertrouwen, vrede en gerechtigheid. Zoals een hinde smacht naar stromend water, sa’t in ree longeret om wetter, zo kunnen wij verlangen naar God. En hoezeer er ook geroepen mag worden dat liefde, verbinding, vertrouwen, vrede en gerechtigheid niet bestaanbaar zijn, een illusie. En hoezeer er ook geroepen mag worden dat God niet bestaanbaar is, een illusie. Toch zal ik niet loslaten, want ik ben té dorstig, mijn verlangen is té groot. En zelfs al zou het een illusie zijn, dan nog…
Het heeft iets paradoxaals, de logica van geloven is niet rechtlijnig. Als het gaat om dorst dan gebruik ik graag de woorden die we eerder wel bij Nijkleaster hebben gebruikt:
Slechts het water dat wij te drinken geven, zal ons verkwikken.
Slechts het brood dat wij te eten geven, zal onze honger stillen.
Als vraag ter bezinning voor vandaag: Wanneer heb je voor het laatst echt dorst gehad, letterlijk? En als het gaat om jouw eigen spirituele dorst, hoe zou je die verwoorden? Heeft dat eerder met je eigen innerlijk te maken of met wat er gaande is in de wereld?
Weer even beluisterd met een kaarsja aan. Ik geef ook aan digit, ken ik al heel lang. aooi dat NK daar aandacht aan schenkt!