In deze tijd van corona-uitdaging doet Marian Nijland iedere maandag een suggestie voor een Moment van Aandacht.

Het gewone leven komt langzaam weer op gang.  Ik merk dat ik het jammer vind. Ik mis weinig. Een lege agenda, klein leven met z’n drieën, nauwelijks de auto gebruiken, weinig op de klok kijken. Het doet mij goed. Ik heb behoefte aan stilte en ruimte voor mezelf. En wanneer ik wel met iemand afspreek, kan ik hier ook bewust aandacht aan schenken.

Ik mijmer deze dagen over wat ik mee wil nemen uit deze tijd en hoe. Hoe wil ik leven? Want het leven wacht niet. Na een auto ongeluk in 2007 werd ik gedwongen scherpe keuzes te maken, omdat mijn lijf daarom vroeg. En nu houdt de vraag ‘hoe wil ik leven?’ mij opnieuw bezig. Wat is voor mij van waarde? Wat wil ik echt doen? Mooie maar ook lastige vragen. Want wat doe ik dan niet en tegen wie zeg ik nee? En durf ik dat.

Natuurlijk kan ik het leven zoals het was tijdens de lockdown voortzetten. Maar eerlijk gezegd vind ik het een stuk makkelijker om al die dingen buitenshuis niet te doen, als niemand het doet. Ik merk dat er nu elke dag keuzes op me af komen als: ga ik wel of niet door met yogales, ga ik nu wel of niet starten met de dreumesgroep voor onze dochter.

Ik besluit in ieder geval nu niet alles weer op te pakken. En het kleine leven nog voort te zetten. Ik wil het goede van deze periode behouden, en ik ben ook voorzichtig en benieuwd naar de gevolgen van deze toegenomen activiteiten voor ons allemaal.
Misschien voel jij ook de behoefte om niet op de oude voet verder te gaan. Wat mij helpt is om te schrijven over wat ik mee wil nemen. Of er creatief mee bezig te zijn, bijvoorbeeld in de vorm van een collage (zie foto).