Hemelvaart. Morgen is het Hemelvaartsdag, misschien wel het meest onbegrepen feest van de christelijke kalender. Veertig dagen na de opstanding verdween Jezus van het toneel. Hij werd voor de ogen van zijn vrienden opgenomen in een wolk zodat ze hem niet meer zagen (Handelingen 1, 9). Iemands vertrek vieren met een jaarlijkse feestdag is eigenlijk best vreemd.

Hemelvaartsdag heeft te maken met achterblijven, achtergelaten worden. Tegelijk kun je ook zeggen dat Jezus ruimte maakt. Hij heeft zijn missie vervuld, het is nu aan ons. Leo Feijen schrijft in het boekje ‘Met zonder Jezus. Over Hemelvaart’ het volgende:

Je gaat hemelvaart beter begrijpen als je ouder wordt. Dan heb je wat meer meegemaakt: je hebt verdriet gehad, bent onrechtvaardig behandeld, bedrogen misschien, alleen gelaten… Net zoals de leerlingen bij de Hemelvaart van  Jezus. Ze moesten het voor hun gevoel toen helemaal alleen doen. Het ultieme van Hemelvaart is voor mij dat je alleen wordt gelaten maar ontdekt dat je niet aan je lot wordt overgelaten. Jezus is niet meer onder ons maar we staan er toch niet alleen voor.’

Zou je bij de bezinning op woensdag, misschien tijdens een kuier, willen nadenken over wat dit voor jou betekent? Wat voel jij bij achterblijven, loslaten, ruimte krijgen?