Doop van Imme

Het is nu in oktober bijna niet meer voor te stellen, maar op 28 augustus 2019 was het een snikhete woensdag. We zullen ons die dag herinneren omdat het de doopdag was van Imme. Haar ouders, Marian en Tjerk, hadden gevraagd om een doopritueel op de woensdagochtend bij Nijkleaster. Ik schreef in een eerder bericht ‘Marian is een regelmatige bezoeker van Nijkleaster. Haar man Tjerk is niet gelovig, maar samen willen ze wel graag een doopritueel voor hun kind.‘ Dat was niet een slimme formulering van mijn kant (ds. Hinne Wagenaar). Typisch in binnen-kerkelijke typering. Terwijl we juist zo goed weten dat de scheidslijn tussen wel en niet-kerkelijk, wel en niet-gelovig, wel en niet-spiritueel moeilijk te maken is en bovendien heel poreus is. Misschien had ik moeten schrijven dat de vader niet-kerkelijk was. Maar zelfs dan blijf je denken in oude kaders. Excuus!

De doop van Imme bewees dat een doop goed mogelijk is op een kleaster-ochtend, in de openlucht en temidden van een grote diversiteit aan deelnemers.

Marian en Tjerk hebben beide een belofte uitgesproken. Uit beider bijdrage citeren we hier een stukje:

Marian: Welkom wil ik je heten. Welkom bij ons (gebaar: bij Tjerk en mij), welkom bij ons (gebaar: kring om ons heen), en welkom bij God. Ik wil je begeleiden, Imme, om te worden wie je bent. Je mag je eigen weg gaan. Ik beloof je heel veel liefde. Ik beloof je verwondering. Over het leven, over het goddelijke, we gaan het samen ervaren. Je mag leven vanuit vertrouwen en dankbaarheid. Ik beloof je compassie en zelfcompassie. Dat je met mildheid naar jezelf mag kijken. Dat je je gedragen mag weten door moeder aarde en verbonden met God.

Tjerk: Blijf je zuiverste zelf. Geloof in wat waarachtig is. Blijf vrij in je denken over leven, liefde en de dood. Laat de inspiratie van de geest je helpen.Volg en vind je eigen bezieling. Daarbij wil ik je helpen. Zal ik je steunen. Je troost bieden. En een baken voor je zijn.