Vanaf dinsdag 2 juni ben je van harte welkom om het Nijkleaster Juni Paad te wandelen. Er is een korte route van 5 km. en een langere van 17 km. Beide zijn prachtig! Het materiaal (film en route) komt Pinkstermaandag op deze website te staan en ligt vanaf dinsdag 2 juni klaar in de kerk. Hierbij het filmpje ter introductie.
Kleasterkuier (27 mei 2020)
Ze waren eensgezind. Zo beschrijft de schrijver van het bijbelboek Handelingen de eerste christelijke gemeente, vlak na het Pinksterfeest (Handelingen 3). Toch moet die gemeente uit heel verschillende mensen bestaan hebben. Sommigen hadden Jezus van nabij gekend en konden uit eigen ervaring over hem vertellen. Anderen kwamen er nieuw bij, enthousiast door wat ze hoorden en zagen. Misschien is het beeld van eensgezindheid wel heel rooskleurig. Maar er zit vast een kern van waarheid in. Wat maakte hen zo eensgezind? Had het iets te maken met de ‘heilige geest’ die hen op het Pinksterfeest begeesterd had?
In deze fase van de Coronacrisis valt me op hoe verschillend mensen voelen en spreken over de situatie. Gisteren vertelde een bloemiste me dat haar winkel het alleen overleeft als de klanten zo snel mogelijk weer naar de stad komen. Vandaag sprak ik iemand die nauwelijks naar de uitvaart van zijn broer durft, vanwege zijn eigen kwetsbare gezondheid. Al die verschillende verhalen, al die verschillende perspectieven…
Een vraag om over te mijmeren vandaag: wat helpt jou om te kunnen bijdragen aan eensgezindheid?
Moment van Aandacht (25 mei 2020)
In deze tijd van corona-uitdaging doet Marian Nijland iedere maandag een suggestie voor een Moment van Aandacht. Deze week over zingend aandacht schenken aan een ander.
Er wordt veel gezongen door ons; met een dreumes in huis hebben veel dagelijkse rituelen een eigen liedje gekregen. Bij het luier verschonen is een liedje ontstaan over een visje en bij het bedritueel hoort natuurlijk ‘slaap Imme slaap’. En al tijdens de zwangerschap en ook nu hoort ze mij regelmatig ‘Neem mij aan zoals ik ben’ zingen, vaak als ik haar gerust wil stellen.
En ook in ons dorp wordt regelmatig gezongen. In de adventstijd zingen we bij verschillende ouderen aan de deur kerstliederen. Ik herinner me nog goed de adventstijd van 2018. Mijn man en ik waren boven onze pasgeboren dochter aan het verzorgen en troosten, alles nog zo onwennig en nieuw. En toen hoorden we kerstliederen op straat, een groepje buren kwam zingend langs ons huis. Wat een gevoel van troost en verbondenheid gaf dat ons: we staan er niet alleen voor!
En vorig jaar kon ik zelf de deuren langs en meezingen. De gezichten van al die mensen, staand bij hun eigen voordeur, vol ontroering. Ik vergeet het niet meer.
Ook met verjaardagen zingen we elkaar toe. Op 18 april werd ik zelf door buren toegezongen, en door mijn familie via Skype. Wanneer je dit met aandacht doet, is het zoveel meer dan alleen een felicitatie.
Zing voor en met elkaar.
Kleasterkuier (20 mei 2020)
Hemelvaart. Morgen is het Hemelvaartsdag, misschien wel het meest onbegrepen feest van de christelijke kalender. Veertig dagen na de opstanding verdween Jezus van het toneel. Hij werd voor de ogen van zijn vrienden opgenomen in een wolk zodat ze hem niet meer zagen (Handelingen 1, 9). Iemands vertrek vieren met een jaarlijkse feestdag is eigenlijk best vreemd.
Hemelvaartsdag heeft te maken met achterblijven, achtergelaten worden. Tegelijk kun je ook zeggen dat Jezus ruimte maakt. Hij heeft zijn missie vervuld, het is nu aan ons. Leo Feijen schrijft in het boekje ‘Met zonder Jezus. Over Hemelvaart’ het volgende:
Je gaat hemelvaart beter begrijpen als je ouder wordt. Dan heb je wat meer meegemaakt: je hebt verdriet gehad, bent onrechtvaardig behandeld, bedrogen misschien, alleen gelaten… Net zoals de leerlingen bij de Hemelvaart van Jezus. Ze moesten het voor hun gevoel toen helemaal alleen doen. Het ultieme van Hemelvaart is voor mij dat je alleen wordt gelaten maar ontdekt dat je niet aan je lot wordt overgelaten. Jezus is niet meer onder ons maar we staan er toch niet alleen voor.’
Zou je bij de bezinning op woensdag, misschien tijdens een kuier, willen nadenken over wat dit voor jou betekent? Wat voel jij bij achterblijven, loslaten, ruimte krijgen?
Moment van Aandacht (18 mei 2020)
In deze tijd van corona-uitdaging doet Marian Nijland iedere maandag een suggestie voor een Moment van Aandacht.
Het gewone leven komt langzaam weer op gang. Ik merk dat ik het jammer vind. Ik mis weinig. Een lege agenda, klein leven met z’n drieën, nauwelijks de auto gebruiken, weinig op de klok kijken. Het doet mij goed. Ik heb behoefte aan stilte en ruimte voor mezelf. En wanneer ik wel met iemand afspreek, kan ik hier ook bewust aandacht aan schenken.
Ik mijmer deze dagen over wat ik mee wil nemen uit deze tijd en hoe. Hoe wil ik leven? Want het leven wacht niet. Na een auto ongeluk in 2007 werd ik gedwongen scherpe keuzes te maken, omdat mijn lijf daarom vroeg. En nu houdt de vraag ‘hoe wil ik leven?’ mij opnieuw bezig. Wat is voor mij van waarde? Wat wil ik echt doen? Mooie maar ook lastige vragen. Want wat doe ik dan niet en tegen wie zeg ik nee? En durf ik dat.
Natuurlijk kan ik het leven zoals het was tijdens de lockdown voortzetten. Maar eerlijk gezegd vind ik het een stuk makkelijker om al die dingen buitenshuis niet te doen, als niemand het doet. Ik merk dat er nu elke dag keuzes op me af komen als: ga ik wel of niet door met yogales, ga ik nu wel of niet starten met de dreumesgroep voor onze dochter.
Ik besluit in ieder geval nu niet alles weer op te pakken. En het kleine leven nog voort te zetten. Ik wil het goede van deze periode behouden, en ik ben ook voorzichtig en benieuwd naar de gevolgen van deze toegenomen activiteiten voor ons allemaal.
Misschien voel jij ook de behoefte om niet op de oude voet verder te gaan. Wat mij helpt is om te schrijven over wat ik mee wil nemen. Of er creatief mee bezig te zijn, bijvoorbeeld in de vorm van een collage (zie foto).
Kleasterkuier (Tevoorschijn halen, 13 mei 2020)
Kleasterkuier (Tevoorschijn halen, 13 mei 2020)
Gisteren bespeurde ik een gevoel van heimwee bij mezelf. Heimwee naar ons kennismakingsrondje in de Voorkerk, elke woensdagochtend. Met een kommetje koffie of een glas thee in de hand beantwoorden we om de beurt een eenvoudige vraag, soms een luchtige, soms wat serieuzer. Van ‘Wanneer ben je voor het laatst naar de kapper geweest?’ tot ‘Wat heeft jou afgelopen week vreugde gebracht?’ Ik vind het mooi hoe ieder iets eigens uit zichzelf tevoorschijn haalt en aan de anderen laat zien.
Dat bracht me bij een korte bijbeltekst (Matteüs 13:52). Jezus heeft het daarin over mensen die ‘leerlingen van het Koninkrijk van de hemel zijn geworden’, mensen zoals jij en ik dus, die er naar verlangen om zo samen te leven als God het voor ogen heeft. Jezus zegt: deze leerlingen lijken op ‘een huismeester die uit zijn voorraadkamer nieuwe en oude dingen tevoorschijn haalt’.
Welke nieuwe en oude dingen wil jij vandaag uit je voorraadkamer tevoorschijn halen? Misschien wil je ze ook aan iemand laten zien!