Het doet ons verdriet dat we na meer dan 7 jaar voorlopig geen kleaster-ochtenden kunnen houden. Maar we proberen elke week een tekst met een vraag aan te bieden op de woensdagochtend. Ter overweging thuis of tijdens een kuier. Voor woensdag 8 april:

Bijbeltekst uit Johannes 12 , 1-3

Zes dagen voor ​Pesach​ ging ​Jezus​ naar Betanië, naar ​Lazarus​ die hij uit de dood had opgewekt. Daar hield men ter ere van hem een maaltijd; ​Marta​ bediende, en ​Lazarus​ was een van de mensen die met hem ​aanlagen. Maria​ nam een ​kruikje​ kostbare, zuivere ​nardusolie, zalfde de voeten van ​Jezus​ en droogde ze af met haar haar. De geur van de olie trok door het hele huis.

Als vraag ter bezinning: ‘We kunnen veel mensen tijdelijk niet verzorgen en aanraken. Wie zou jij graag zalven, willen verzorgen?’ En op welke manier kun je deze persoon nu misschien wel nabij zijn?’

De komende tijd doet Marian Nijland, vaste gast bij Nijkleaster en aandachtschenker, iedere maandag een suggestie voor een moment van aandacht.

We zijn nu drie weken onderweg, drie weken zonder mijn vaste gang op woensdag naar de Nijkleaster-ochtend. Ik mis het. In het begin bezocht ik nog regelmatig de kerk in Jorwert. Nu ben ik op zoek naar andere Nijkleaster-momenten.

Nijkleaster-moment: zo’n woord dat een tijd geleden spontaan in mij op kwam. Toen ik weer eens heerlijk bij vriendin Anke ten Brinke in bad lag met het Klooster-magazine. Want voor mij is Nijkleaster niet alleen stilte, bezinning, verbinding, maar ook een moment om weer terug te komen bij mezelf. Als thuisblijfmoeder van een dreumes is dat heel fijn.

Nu ik niet naar de kerk kan (en ook niet in bad), ontstaan er andere vormen. Ik deel ze hier, misschien ben jij ook op zoek, en heb je er iets aan. En heb je toevoegingen, deel ze, dan inspireren we elkaar.

Ik mediteer en bid sinds drie weken elke dag. Voorheen hield ik die gewoonte nooit zo lang vol, nu lukt het wel. Er zijn tal van apps en sites die je kan gebruiken. (Bidden onderweg bijvoorbeeld, of 30now.nl)

Ik schrijf, bijvoorbeeld in De Herberg. Dit is een schrijfretraiteboek van Christine de Vries. Met 40 dagen lang elke dag mooie opdrachten naar aanleiding van het gedicht van Rumi.

De kerkdiensten op internet bieden soms ook inspiratie. Wandelen. We fietsten gisteren met het prachtige weer naar Jorwert, neusden in de minibieb naast het café en picknickten op de trap van de kerk. Ook een beetje Nijkleaster-gevoel. En wat betreft de verbinding deden wij deze week iets fijns. Mijn man bakte twee keer appeltaart en dit brachten we met de fiets her en der rond. Met blije gezichten en een praatje bij de voordeur tot gevolg.

Met Pasen ben ik van plan om de viering van Nijkleaster die in 2018 is uitgezonden op televisie terug te kijken (maandag, tweede Paasdag NPO 2, rond 08.00 uur).

Nieuwe vormen, nieuwe wegen. De hele week zingt ‘Behute mich, Gott’ al door mijn hoofd. Want Hij is er altijd. En de eerste keer dat we straks weer met elkaar in de kerk in Jorwert zitten, wat zal dat magisch mooi zijn.

De (nu wekelijkse) nijsbrief van de gemeente Westerwert en Nijkleaster is weer beschikbaar: 1. Nijsbrief met mededelingen 2. diverse filmpjes over Palmpasen 3. enkele teksten van deze week en 4. het Dagboek van een dominee in Jorwert (22-28 maart)

Woestijnsoep met dadels. Vanavond hebben we geen ‘Vieren en vasten’ met elkaar in de kerk van Jorwert in deze Coronatijd. Hier wel een korte tekst met een soep-recept. Volgende week donderdag zitten we al in de stille week. Dan sturen we een Witte Donderdag bericht. Lekker ite!

Vieren en vasten op donderdag 2 april (door Sietske Visser)

We zijn aangekomen bij de zesde zaligspreking van Jezus:

Segene: de fredestichters, 
want sy sille bern fan God neamd wurde.
Gezegend; de vredestichters, 
want zij zullen kinderen van God genoemd worden.

Soms gaat de tv bij ons gewoon even uit. Dan willen we geen journaal kijken en getallen horen en prognoses. Dan is het stil in huis, vaak vredig stil, soms oorverdovend stil. Ik ga dan graag op de fiets naar de boer om de schapen en lammetjes te verzorgen. Ook daar werken we stil naast elkaar, maar gaat mijn hart open en kan ik dromen en geloven dat het goed komt.

 “Wat anders dan blijven dromen 
 en geloven
 in een overwinning  
 op een tegenstander 
 die onzichtbaar is”
  
 Uit: Stef Bos, Lentevers 

Een woestijnsoep met dadels, uit het boek “bijbels culinair”van kookdominee Han Wilmink. Deze soep herinnert aan de tocht door de woestijn van het volk Israël na de bevrijding uit Egypte. Het waren onzekere tijden voor hen. Zo zijn het ook onzekere tijden voor ons allen.

 Voor 2 personen:
 Flinke scheut olijfolie
 1 flinke ui
 1 teentje knoflook (optie)
 2 flinke winterwortels
 2 stengels bleekselderij
 1 theelepel komijnzaad
 Verse gember (klein blokje, 1 cm, optie)  
 2 theelepels paprikapoeder
 2 flinke eetlepels bloem
 1  liter kruidenbouillon
 150 gram ontpitte dadels
 Sap van 1 citroen
 Potje crème fraiche/zure room
 Paar sprietjes bieslook  ter versiering 

Snijd de ui, de gember en de knoflook in stukjes en de wortels en bleekselderij in kleine plakjes. Fruit dit alles een paar minuten in de olijfolie, alvast in de soeppan. Voeg komijnzaad en paprikapoeder toe en roer de bloem er door. Bak het geheel nog een  minuutje op laag vuur. Voeg dan de bouillon langzaam toe. Ik heb 1 liter water gekookt en 2 bouillonblokjes boven de pan verkruimeld. Snijd de dadels in drieën en voeg deze toe. Laat de soep nog 10 minuten zachtjes doorkoken.

Het doet ons verdriet dat we na meer dan 7 jaar voorlopig geen kleaster-ochtenden kunnen houden. Maar we proberen wel elke week een tekst met een vraag aan te bieden op de woensdagochtend. Ter overweging thuis of tijdens een kuier. Voor vandaag, woensdag 1 april:

Zorgwekkende berichten van dichtbij en ver weg horen we in de media. ‘Hoe is het met jou?’, vroeg ik een van onze vaste Nijkleastergasten. Ze vertelde, naast andere dingen, over de enorme dankbaarheid die ze voelt voor alles wat ze de afgelopen jaren in vrijheid heeft kunnen ondernemen. Dat raakte mij, want met dankbaarheid komt er naast de zorgen een ander onmisbaar perspectief. Zo staat het ook in de bijbel:

Dank God onder alle omstandigheden
Tankje God ûnder alle omstannichheden
(I Tessalonicenzen 5,18) 

Een vraag ter bezinning, bv. voor bij de dagelijkse wandeling: waarvoor ben jij dankbaar vandaag?

De komende tijd doet Marian Nijland, vaste gast bij Nijkleaster en aandachtschenker, iedere maandag een suggestie voor een moment van aandacht:

Er wordt heel wat afgezwaaid bij ons thuis. Als een van ons weggaat, al is het voor een korte boodschap, zwaaien we. Als er iemand langskomt, zwaaien we.

‘s Ochtends vroeg als ik onze dochter de eerste fles geef, komt de krantenbezorgster langs. Die stopt met haar auto voor ons huis (terwijl wij geen krant hebben) en zwaait uitgebreid. Op de terugweg stopt ze opnieuw, en zwaait weer. Het bezorgt ons altijd een glimlach.

Overdag wandelen we een rondje en zwaaien naar de mensen in huis. Die buurman die nu thuis werkt, die oude mevrouw die binnen blijft, ons buurmeisje dat altijd oppast bij ons, en aan het einde van het dorp die oude buurman die buiten zit en bij het zwaaien zegt: je komt wel weer terug he.

En dan was er die meneer aan de rolstoel gekluisterd, die elke dag voor het raam zat. Wij kenden hem niet, maar zwaaiden altijd naar hem, elke dag. Begin dit jaar overleed hij en van zijn dochter hoorden we dat hij het zo waardeerde dat hij altijd toegezwaaid werd.

Nu zwaaien we naar zijn vrouw. Uitgebreid, onze dochter vanuit haar wandelwagen, wij blijven stil staan en schenken haar ook een grote glimlach. Tranen van ontroering.

Dus mensen, zwaai naar elkaar, met aandacht, dat doet goed.