Je winkelwagen is momenteel leeg!
In deze tijd van corona-uitdaging doet Marian Nijland, vaste gast bij Nijkleaster en aandachtschenker, iedere maandag een suggestie voor een moment van aandacht. Voor vandaag, 4 mei, een gedicht van Willem Wilmink over Ben Ali Libi.
Op een lijst van artiesten, in de oorlog vermoord, staat een naam waarvan ik nog nooit heb gehoord, dus keek ik er vol verwondering naar: Ben Ali Libi. Goochelaar. Met een lach en een smoes en een goocheldoos en een alibi dat-ie zorgvuldig koos, scharrelde hij zijn kost bij elkaar: Ben Ali Libi, de goochelaar. Toen vonden de vrienden van de Weduwe Rost dat Nederland nodig moest worden verlost van het wereldwijd joods-bosjewistisch gevaar. Ze bedoelden natuurlijk die goochelaar. Wie zo dikwijls een duif of een bloem had verstopt, kon zichzelf niet verstoppen, toen er hard werd geklopt. Op straat stond een overvalwagen klaar voor Ben Ali Libi, de goochelaar. In 't concentratiekamp heeft hij misschien zijn aardigste trucs nog wel eens laten zien met een lach en een smoes, een misleidend gebaar, Ben Ali Libi, de goochelaar. En altijd als ik een schreeuwer zie met een alternatief voor de democratie, denk ik: jouw paradijs, hoeveel ruimte is daar voor Ben Ali Libi, de goochelaar. Voor Ben Ali Libi, die arme schlemiel, hij ruste in vrede, God hebbe zijn ziel. (Willem Wilmink)
Geef een reactie